Ένας πονοκέφαλος που εμφανίζεται από τέσσερεις ως δέκα φορές τον μήνα, είναι σε κάθε περίπτωση ένα μάλλον σημαντικό πρόβλημα. 

Αν και πιθανότητα πρόκειται για ημικρανία ή πονοκέφαλο τύπου τάσεως (δείτε αναλυτικότερα τις σχετικές ενότητες "Πονοκέφαλος: Είδη και κατηγορίες", “Διάγνωση της ημικρανίας”, “Πονοκέφαλος τάσεως” για να δείτε πως διακρίνονται αυτά τα είδη πονοκεφάλου μεταξύ τους), όταν ο πονοκέφαλος εμφανίζεται από τέσσερις ως δέκα φορές τον μήνα δεν αποκλείεται να πρόκειται ταυτόχρονα για δύο είδη πονοκεφάλων («μεικτή κεφαλαλγία»), ενώ ασφαλώς και θα πρέπει να διερευνηθεί και να αποκλειστεί η ύπαρξη μίας δευτεροπαθούς κεφαλαλγίας. Σε κάθε περίπτωση, ο ειδικός στους πονοκεφάλους γιατρός θα πρέπει να διαγνώσει σωστά το πρόβλημα και να συστήσει την κατάλληλη θεραπεία. (Η περιγραφή που ακολουθεί γίνεται για ενημερωτικούς λόγους και μόνο. Αν υποφέρετε από κεφαλαλγίες θα πρέπει να επισκεφθείτε ιατρό).

Το μέγεθος του προβλήματος.

Τέσσερεις ως δέκα πονοκέφαλοι τον μήνα είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία τους και η κλινική τους εικόνα (πονοκέφαλος τάσεως, ημικρανία, άλλου είδους πονοκέφαλος), ακόμη και αν είναι ήπιοι στην έντασή τους και υποχωρούν σχετικά εύκολα να την φαρμακευτική θεραπεία. Βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα αν πρόκειται για κρίσεις ημικρανίας, ειδικά αν έχουν μεγάλη ένταση ή αν συνοδεύονται από έντονα συμπτώματα (τάση για εμετό, εμετός, δυσανεξία σε φως και ήχους) που καθηλώνουν τον ασθενή στο κρεβάτι. Άνθρωποι που έχουν τέτοια συχνότητα ημικρανίας πραγματικά υποφέρουν, η δε ποιότητα της ζωής τους είναι κακή. Επιπροσθέτως, η καθημερινή αναμονή της επόμενης ημικρανικής κρίσης καθιστά ακόμη και τις ημέρες που ο πονοκέφαλος δεν εμφανίζεται, γεμάτες άγχος και απαισιοδοξία.

Τι μπορεί να γίνει θεραπευτικά;

Όπως προαναφέρθηκε, άνθρωποι που έχουν πονοκέφαλο τέσσερεις ως δέκα φορές τον μήνα θα πρέπει καταρχάς να επισκεφτούν γιατρό για να τεθεί η σωστή διάγνωση. Αφού τεθεί η διάγνωση, θα πρέπει να επιλεγεί η πιο κατάλληλη θεραπεία. Αν πρόκειται για ημικρανία ή για πονοκέφαλο τάσεως, η θεραπεία ξεκινά με το να συστηθεί κάποιο φάρμακο για να αντιμετωπιστεί ο πόνος. Υπενθυμίζεται ότι, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση πονοκεφάλου, επιθυμητό είναι να βρεθεί ένα φάρμακο που, όταν ο ασθενής το λάβει, μέσα σε λίγη ώρα θα είναι απολύτως καλά. Ο στόχος δηλαδή, δεν πρέπει να είναι απλά να παίρνει κάποιος ένα φάρμακο για να μειωθεί ο πόνος, αλλά για να υποχωρήσει πλήρως.

Πολλά φάρμακα διατίθενται για τη θεραπεία του πονοκέφαλου τάσεως και της ημικρανίας. Στον πονοκέφαλο τάσεως κυρίως χρησιμοποιούνται τα απλά παυσίπονα και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (π.χ. ιβουπροφαίνη). Στην ημικρανία, ευρέως χρησιμοποιούνται  οι τριπτάνες (π.χ. ριζατριπτάνη, ελετριπτάνη). Στη σημερινή εποχή, οι τριπτάνες αποτελούν συνήθως την πρώτη επιλογή για ανθρώπους που έχουν συνήθως μέτριας ή μεγάλης έντασης ημικρανικές κρίσεις, ενώ σε ανθρώπους με μικρής έντασης ημικρανικές κρίσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα απλό αναλγητικό ή ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες (προσοχή: Δεν έχουν όλα τα απλά αναλγητικά ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη καλό ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ακόμη και σε ήπιες ημικρανικές κρίσεις). Σε κάθε περίπτωση, η κάθε είδους θεραπεία πρέπει να λαμβάνεται μετά από σύσταση γιατρού. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη θεραπεία της κεφαλαλγίας τάσεως και τη θεραπεία των κρίσεων της ημικρανίας, δείτε αναλυτικά στοιχεία στις σχετικές σελίδες.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι όλα τα φάρμακα που αντιμετωπίζουν την ημικρανία, από τα απλά παυσίπονα ως τις τριπτάνες, λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν νωρίς κατά την διάρκεια της κρίσης. Αν η λήψη τους καθυστερήσει, ο πόνος μπορεί να είναι τόσο καλά εδραιωμένος, που  μπορεί πλέον να είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Το λάθος στην έγκαιρη λήψη του φαρμάκου το κάνουν οι περισσότεροι ασθενείς, είτε σκεφτόμενοι λαθεμένα από μόνοι τους («το καθυστερώ μήπως και ο πόνος περάσει από μόνος του, μήπως δεν είναι ημικρανία»), είτε ακόμη και μετά από λαθεμένη σύσταση γιατρού (ο οποίος μπορεί να πει την παρωχημένη άποψη «αυτό το φάρμακο είναι για την πολύ δυνατή κρίση, όταν ο πόνος φτάσει στο απροχώρητο»).

Τις περισσότερες φορές, σε ανθρώπους που έχουν πονοκέφαλο τύπου τάσεως ή ημικρανία από τέσσερεις ως δέκα φορές τον μήνα, επιλέγεται και η προφυλακτική θεραπεία. Αυτό γίνεται πολύ πιο συχνά αν οι κρίσεις έχουν πολύ μεγάλη ένταση και περιορίζουν ή και καθηλώνουν τον ασθενή στο κρεβάτι, αν δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς με τα φάρμακα ή σε διάφορες άλλες περιπτώσεις (δείτε περισσότερα στις σχετικές σελίδες). Σκοπός της προφυλακτικής θεραπείας είναι η μείωση της συχνότητας, διάρκειας και βαρύτητας των μελλοντικών κρίσεων πονοκεφάλου (ημικρανίας ή πονοκεφάλου τάσεως), η δε διάρκειά της είναι συνήθως λίγοι μήνες. Στην προφυλακτική θεραπεία της κεφαλαλγίας τάσεως και της ημικρανίας χρησιμοποιούνται φαρμακευτικές, αλλά και μη φαρμακευτικές επιλογές, που αναλύονται στις σχετικές ενότητες. Για την ημικρανία, τα συμπληρώματα διατροφής, οι ιατρικές συσκευές, οι φαρμακευτικές θεραπείες και τα μονοκλωνικά αντισώματα αποτελούν κάποιες από τις επιλογές. 

Τι μπορεί να γίνει πέραν της φαρμακευτικής θεραπείας;

Στους περισσότερους ανθρώπους που ανθρώπους που έχουν πονοκέφαλο τύπου τάσεως ή ημικρανία από τέσσερεις ως δέκα φορές τον μήνα, η εξεύρεση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής που να λειτουργεί καλά για τον έλεγχο των κρίσεων και, παράλληλα, της κατάλληλης προληπτικής αγωγής που μειώνει τη συχνότητα των κρίσεων μπορεί να θέσει το πρόβλημα υπό (σχετικό, τουλάχιστον) έλεγχο. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει, με σκοπό να βελτιώσει το πρόβλημα της ημικρανίας μακροπρόθεσμα, όπως η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής, με σωστή ενυδάτωση, διατροφή, άσκηση και ωράριο ύπνου. Για πολλούς ανθρώπους με ημικρανία, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να «πυροδοτήσουν» μία κρίση (δείτε περισσότερα στην παράγραφο "Εκλυτικοί παράγοντες και ημικρανία"). Αν υπάρχουν τέτοιοι εκλυτικοί παράγοντες, η αποφυγή τους μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας της ημικρανίας. Δηλαδή, η βελτίωση του τρόπου ζωής, μπορεί να κάνει κάποιον λιγότερο επιρρεπή σε ημικρανίες.

Αν έχετε δύο ή τρεις πονοκεφάλους τον μήνα, τότε πιθανότητα έχετε ημικρανία ή πονοκέφαλο τύπου τάσεως.

Σε κάθε περίπτωση, ο ειδικός στους πονοκεφάλους γιατρός ή με μία επίσκεψη σε Ιατρείο Κεφαλαλγίας μπορεί να διαγνώσει σωστά το πρόβλημα και να συστήσει την κατάλληλη θεραπεία. Λόγω της σχετικά μικρότερης έντασης του πονοκεφάλου τύπου τάσεως, ειδικά αν εμφανίζεται δύο ή τρεις φορές τον μήνα, συνήθως δεν προβληματίζει τους πάσχοντες. Για τον λόγο αυτό, στο υπόλοιπο της ενότητας αυτής θα γίνει αναφορά αποκλειστικά στην ημικρανία. (Η περιγραφή που ακολουθεί γίνεται για ενημερωτικούς λόγους και μόνο. Αν υποφέρετε από κεφαλαλγίες θα πρέπει να επισκεφθείτε ιατρό).

Το μέγεθος του προβλήματος.

Δύο ή τρεις κρίσεις ημικρανίας τον μήνα μπορεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, ειδικά αν έχουν μεγάλη ένταση ή αν συνοδεύονται από έντονα συμπτώματα (τάση για εμετό, εμετός, δυσανεξία σε φως και ήχους) που καθηλώνουν τον ασθενή στο κρεβάτι. Αυτό που κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα είναι το ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πότε θα έρθει η ημικρανία, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι που έχουν ημικρανία δύο ή τρεις φορές τον μήνα, ζουν όλο τον μήνα με το άγχος του πότε θα έρθει η επόμενη κρίση.

Τι μπορεί να γίνει θεραπευτικά;

Άνθρωποι που έχουν ημικρανία δύο ή τρεις φορές τον μήνα θα πρέπει να βρουν ποιο είναι το φάρμακο που, όταν η ημικρανία έρθει, θα το πάρουν και σε λίγη ώρα θα είναι απολύτως καλά. Ο στόχος δηλαδή, δεν πρέπει να είναι απλά να παίρνει κάποιος ένα φάρμακο για να μειωθεί ο πόνος, αλλά για να υποχωρήσει πλήρως.

Πολλά φάρμακα διατίθενται για τη θεραπεία της ημικρανίας. Στη σημερινή εποχή, οι τριπτάνες αποτελούν συνήθως την πρώτη επιλογή για ανθρώπους που έχουν συνήθως μέτριας ή μεγάλης έντασης ημικρανικές κρίσεις, ενώ σε ανθρώπους με μικρής έντασης ημικρανικές κρίσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα απλό αναλγητικό ή ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες (προσοχή: Δεν έχουν όλα τα απλά αναλγητικά ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη καλό ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ακόμη και σε ήπιες ημικρανίκες κρίσεις). Σε κάθε περίπτωση, η κάθε είδους θεραπεία πρέπει να λαμβάνεται μετά από σύσταση γιατρού. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με θεραπεία των κρίσεων της ημικρανίας, δείτε αναλυτικά στοιχεία στη σχετική ενότητα.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι όλα τα φάρμακα που αντιμετωπίζουν την ημικρανία, από τα απλά παυσίπονα ως τις τριπτάνες, λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν νωρίς κατά την διάρκεια της κρίσης. Αν η λήψη τους καθυστερήσει, ο πόνος μπορεί να είναι τόσο καλά εδραιωμένος, που  μπορεί πλέον να είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Το λάθος στην έγκαιρη λήψη του φαρμάκου το κάνουν πολλοί ασθενείς, είτε σκεφτόμενοι λαθεμένα από μόνοι τους («το καθυστερώ μήπως και ο πόνος περάσει από μόνος του, μήπως δεν είναι ημικρανία»), είτε ακόμη και μετά από λαθεμένη σύσταση γιατρού (ο οποίος μπορεί να πει την παρωχημένη άποψη «αυτό το φάρμακο είναι για την πολύ δυνατή κρίση, όταν ο πόνος φτάσει στο απροχώρητο»).

Με τα κατάλληλα φάρμακα, αν γίνει η σωστή επιλογή, τις περισσότερες φορές μπορούμε να θέσουμε μία ημικρανία που εμφανίζεται δύο ή τρεις φορές τον μήνα υπό έλεγχο. Ωστόσο, πολύ συχνά αυτό δεν επιτυγχάνεται, καθώς γίνονται λάθη, ειδικά όταν ο ασθενής δεν επισκέπτεται ειδικό γιατρό και επιλέγει το φάρμακο μόνος του ή με την βοήθεια φίλων, συγγενών, ακόμη και φαρμακοποιών.

Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει, με σκοπό να βελτιώσει το πρόβλημα της ημικρανίας μακροπρόθεσμα, όπως η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής, με σωστή ενυδάτωση, διατροφή, άσκηση και ωράριο ύπνου. Για πολλούς ανθρώπους με ημικρανία, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να «πυροδοτήσουν» μία κρίση (δείτε περισσότερα στην παράγραφο "Εκλυτικοί παράγοντες και ημικρανία"). Αν υπάρχουν τέτοιοι εκλυτικοί παράγοντες, η αποφυγή τους μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας της ημικρανίας. Δηλαδή, η βελτίωση του τρόπου ζωής, μπορεί να κάνει κάποιον λιγότερο επιρρεπή σε ημικρανίες.

Προληπτική θεραπεία σε ανθρώπους με τόσο ήπια ημικρανία, σπάνια θα συστηθεί και, αν αυτό συμβεί, θα είναι πιθανότητα με βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής. Ενίοτε όμως, σε ανθρώπους που έχουν ημικρανία δύο ή τρεις φορές τον μήνα, μερικές φορές επιλέγεται και άλλου τύπου  προφυλακτική θεραπεία. Αυτό γίνεται συχνά αν οι κρίσεις έχουν πολύ μεγάλη ένταση και καθηλώνουν τον ασθενή στο κρεβάτι, αν δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς με τα φάρμακα ή σε διάφορες άλλες περιπτώσεις. Σκοπός της προληπτικής θεραπείας είναι η μείωση της συχνότητας, διάρκειας και βαρύτητας των μελλοντικών κρίσεων ημικρανίας, η δε διάρκειά της είναι συνήθως λίγοι μήνες. Για τους διάφοροους τρόπους προληπτικής αγωγής, δείτε τις σχετικές ενότητες.

Αν έχετε έναν πονοκέφαλο τον μήνα ή και πιο αραιά, τότε πιθανότητα έχετε ημικρανία.

Σε κάθε περίπτωση, ο ειδικός τους πονοκεφάλους γιατρός μπορεί να εξασφαλίσει τη σωστή διάγνωση του πρόβληματος και τη σύσταση της κατάλληλης θεραπείας. Λόγω της σχετικά μικρότερης έντασης του πονοκεφάλου τύπου τάσεως, ειδικά αν εμφανίζεται μία μόνο φορά τον μήνα, συνήθως δεν προβληματίζει τους πάσχοντες. Για τον λόγο αυτό, στο υπόλοιπο της ενότητας αυτής θα γίνει αναφορά αποκλειστικά στην ημικρανία. (Η περιγραφή που ακολουθεί γίνεται για ενημερωτικούς λόγους και μόνο, αν υποφέρετε από κεφαλαλγίες θα πρέπει να επισκεφθείτε ιατρό).

Το μέγεθος του προβλήματος 

Άνθρωποι με μια (ή και λιγότερες) ημικρανικές κρίσεις ανά μήνα μπορεί να είναι πραγματικά τυχεροί, τουλάχιστον σε σχέση με άλλους ημικρανικούς, που μπορεί να έχουν ημικρανία πολύ συχνότερα. Ωστόσο, ακόμα και μία ημικρανία κάθε μήνα μπορεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα, που καθηλώνει κάποιους ανθρώπους στο κρεβάτι για μία, δύο ή και τρεις ημέρες. Αυτό που κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα είναι το ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια πότε θα έρθει η ημικρανία, με αποτέλεσμα ακόμη και άνθρωποι που έχουν ημικρανία μόνο μία φορά τον μήνα να ζουν όλο τον μήνα με το άγχος του πότε θα έρθει η επόμενη κρίση.

Τι μπορεί να γίνει θεραπευτικά; 

Αυτό που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν τόσο αραιές κρίσεις ημικρανίας  είναι να βρουν ποιο είναι το φάρμακο που, όταν η ημικρανία έρθει, θα το πάρουν και σε λίγη ώρα θα είναι απολύτως καλά. Δηλαδή, ο στόχος δεν πρέπει να είναι απλά να παίρνει κάποιος ένα φάρμακο για να μειωθεί ο πόνος, αλλά για να υποχωρήσει πλήρως. 

Πολλά φάρμακα διατίθενται για τη θεραπεία της ημικρανίας. Κυρίως χρησιμοποιούνται τα απλά παυσίπονα (π.χ. παρακεταμόλη), τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (π.χ. ναπροξένη, δικλοφενάκη, τολφεναμικό οξύ) και οι τριπτάνες (π.χ. ριζατριπτάνη, φροβατριπτάνη). Στη σημερινή εποχή, οι τριπτάνες αποτελούν συνήθως την πρώτη επιλογή για ανθρώπους που έχουν συνήθως μέτριας ή μεγάλης έντασης ημικρανικές κρίσεις, ενώ σε ανθρώπους με μικρής έντασης ημικρανικές κρίσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα απλό αναλγητικό ή ένα μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες (προσοχή: Δεν έχουν όλα τα απλά αναλγητικά ή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη καλό ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ακόμη και σε ήπιες ημικρανικές κρίσεις). Σε κάθε περίπτωση, η κάθε είδους θεραπεία πρέπει να λαμβάνεται μετά από σύσταση γιατρού.

Πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα φάρμακα που αντιμετωπίζουν την ημικρανία, από τα απλά παυσίπονα ως τις τριπτάνες, λειτουργούν καλύτερα εάν ληφθούν νωρίς κατά την διάρκεια της κρίσης. Αν η λήψη τους καθυστερήσει, ο πόνος μπορεί να είναι τόσο καλά εδραιωμένος, που μπορεί πλέον να είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Το λάθος στην έγκαιρη λήψη του φαρμάκου το κάνουν πολλοίι ασθενείς, είτε σκεφτόμενοι λαθεμένα από μόνοι τους («το καθυστερώ μήπως και ο πόνος περάσει από μόνος του, μήπως δεν είναι ημικρανία»), είτε ακόμη και μετά από λαθεμένη σύσταση γιατρού (ο οποίος μπορεί να πει την παρωχημένη άποψη «αυτό το φάρμακο είναι για την πολύ δυνατή κρίση, όταν ο πόνος φτάσει στο απροχώρητο»).

Με τα κατάλληλα φάρμακα, αν γίνει η σωστή επιλογή, τις περισσότερες φορές μπορούμε να θέσουμε μία ημικρανία που εμφανίζεται μία φορά τον μήνα ή και πιο αραιά υπό έλεγχο. Ωστόσο, πολύ συχνά αυτό δεν επιτυγχάνεται, καθώς γίνονται λάθη, ειδικά όταν ο ασθενής δεν επισκέπτεται ειδικό γιατρό και επιλέγει το φάρμακο μόνος του ή με την βοήθεια φίλων, συγγενών, ακόμη και φαρμακοποιών (δυστυχώς, ο φαρμακοποιός δεν είναι γιατρός και δεν έχει  την γνώση για να εξετάσει τον ασθενή, να θέσει τη διάγνωση και  να συστήσει σωστή θεραπεία…).

Τι μπορεί να γίνει πέραν της φαρμακευτικής θεραπείας

Στους περισσότερους ανθρώπους με αραιές κρίσεις ημικρανίας, η εξεύρεση της κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής που να λειτουργεί καλά για τον έλεγχο των κρίσεων αρκεί για να θέσει το πρόβλημα υπό έλεγχο. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει, με σκοπό να βελτιώσει το πρόβλημα της ημικρανίας μακροπρόθεσμα, όπως η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής, με σωστή ενυδάτωση, διατροφή, άσκηση και ωράριο ύπνου. Για πολλούς ανθρώπους με ημικρανία, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να «πυροδοτήσουν» μία κρίση (δείτε περισσότερα στην παράγραφο "Εκλυτικοί παράγοντες και ημικρανία"). Αν υπάρχουν τέτοιοι εκλυτικοί παράγοντες, η αποφυγή τους μπορεί να οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας της ημικρανίας. Δηλαδή, η βελτίωση του τρόπου ζωής, μπορεί να κάνει κάποιον λιγότερο επιρρεπή σε ημικρανίες. Προληπτική θεραπεία σε ανθρώπους με τόσο ήπια ημικρανία, σπάνια θα συστηθεί και, αν αυτό συμβεί, θα είναι πιθανότητα με βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής.

Δείτε στις ενότητες που ακολουθούν πληροφορίες και πρακτικά στοιχεία για τη διάγνωση και θεραπεία των πονοκεφάλων, ανάλογα με το πόσο συχνά συμβαίνουν:

Σε κάθε περίπτωση, οι ενότητες που ακολουθούν αφορούν πονοκεφάλους που έχουν υπάρχουν εδώ για διάστημα αρκετών μηνών και όχι πονοκεφάλους που εμφανίστηκαν μόλις τώρα για πρώτη φορά. Είναι αυτονόητο ότι δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν όλες οι δυνατές περιπτώσεις πονοκεφάλου, έτσι αναφορά θα γίνει μόνο στις συχνότερες περιπτώσεις.

Προσοχή: Το περιεχόμενο των σελίδων που ακολουθούν έχει ως σκοπό αποκλειστικά την παροχή γνώσεων και όχι ιατρικών συμβουλών. Η διάγνωση και η θεραπεία των πονοκεφάλων πρέπει να γίνεται από ειδικό γιατρό και μόνο. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ότι η ενημέρωση μέσω της ιστοσελίδας μπορεί να υποκαταστήσει την επίσκεψη και την εξέταση από γιατρό.